علائم بیش فعالی در کودکان چیست؟

علائم بیش فعالی در کودکان چیست؟

چندین سال است که اختلال بیش فعالی در کودکان بسیار مورد توجه قرار گرفته است؛ برخی بر این باور هستند که در تشخیص و درمان بیش فعالی در کودکان کمی اغراق می شود و نباید از داروهای محرک سیستم اعصاب مرکزی به عنوان نخستین راه درمان برای مقابلۀ سریع با این رفتار دردسرساز کودکان استفاده کرد، از طرفی برخی هم بر این باور هستند که عدم تشخیص و درمان به موقع این اختلال میتواند بسیار نگران کننده باشد.

اما کدام یک از این موارد درست و علمی هستند؟ از کجا بفهمیم کودکمان بیش فعال است یا پرانرژی است ؟ برای دانستن پاسخ سوالاتتان این مقاله را مطالعه کنید.

آیا علائم بیش فعالی در همه کودکان یکسان است؟

اگر احساس می کنید فرزندتان نسب به سایر کودکان در فکر کردن، رفتار و روش یادگیری تفاوت دارد؛ و نگرانید که شاید مشکل کودکان بیش فعالی است، به بهترین متخصص اطفال مراجعه کنید.

هر پدر و مادری باید با علائم بیش فعالی آگاه باشند تا به موقع برای درمان این اختلال اقدام کنند.

این باور که هر کودک بیش فعالی بیش از حد فعالیت و ورجه وورجه می کند اشتباه است؛ زیرا این اختلال در هر کودکی به شکل متفاوتی نمود پیدا می کند. و نکتۀ دیگری که باید به آن توجه شود این است علائم بیش فعالی با افزایش سن کودک و گذر از پیش دبستانی به دبستان، دبیرستان و پس از آن مدام در حال تغییر است. پس اگر فکر می کنید که فرزندتان بیش فعال است، باید با برخی از نشانه های شاخص افراد مبتلا به بیش فعالی آشنا شوید.

کسب آگاهی دربارۀ اختلال بیش فعالی / کم توجهی در کودکان و روش های اثرگذاری این اختلال بر زندگی فرزندتان، می تواند به شما و پزشکتان در ارزیابی دقیق تر این اختلال و روش های درمانی کمک شایانی کند.

علائم بیش فعالی

باید بر این موضوع آگاه باشید که این اختلال انواع مختلفی دارد و در هر کودک به شکلی متفاوت از دیگر کودکان نمود پیدا می کند. و یا حتی مشکل کودکتان ربطی به اختلال بیش فعالی ندارد؛ چنانچه فکر میکنید فرزندتان دچار این اختلال است، پیش از هر چیز با یک متخصص کودکان مشورت کنید.

علائم بیش فعالی به شرح زیر است:

• این کودکان دچار عدم تمرکز و حواس پرتی هستند و معمولا بر موضوعات زائد و بیهوده تمرکز می کنند. دائماً از کاری به کار دیگر می پرند و معمولاً سرگرم کارهایی می شوند که ربطی به موضوع ندارد.
• این کودکان در هدایت توجه شان بر موضوعات دیگر ناتوان هستند. در واقع این کودکان بیشتر توجه شان را صرف موضوع های و بی ربط و بیهوده می کنند و نمی توانند به موضوعات دیگر که مهم تر هستند توجه کنند. فرض مثال کودک ساعت ها وقتش را صرف بازی با موبایل و تبلت می کند و هدایت این توجه و تمرکز بر موضوع دیگر مانند درس بسیار برایش دشوار است.
• گاهاً وقتی به صورت مستقیم با آنها صحبت می کنید، احساس می کنید به شما گوش نمی دهند و گویی در حال رویاپرداری هستند و در جای دیگری سیر می کنند.
• این کودکان بسیار فراموش کار هستند، کارهایشان را نصفه و نیمه رها می کنند، وسایلهاشان را دائماً گم می کنند. افکار و امورشان بی نظم و قاعده پیش می رود.
• توانایی تمرکز و توجه به جزئیات را ندارند به همین دلیل اشتباهات زیادی از روی بی دقتی می کنند.
• به اموری که نیازمند تمرکز بالا است علاقه ای نشان نمی دهند و از آنها فرار می کنند.
• در شروع کردن کارها بسیار تنبل هستند و به سرانجام رساندن کارها برایش دشوار است به همین دلیل وظایفشان را نیمه کاره رها می کنند و به سادگی خسته می شوند و دائماً وظایفشان را به تعویق می اندازند.
• وقت‌شناس نیستند و درک درستی از زمان ندارند.
• کنترلی بر رفتارها و پاسخ هایش ندارد.
• در پاسخ به رفتارها، بدون فکرکردن عمل می‌کند.
• پیش از پایان پرسش و بدون هیچ فکری پاسخ از دهانش می پرد، بی نوبت حرف می زند و بدون فکر کردن حرف هایش را به زبان می آورد.
• میان صحبت بزرگترها می پرد و یا در کار دیگران مداخله ایجاد می کند.
• این کودکان معمولاً صبور نیستند و نمی توانند صبر کنند تا نوبتشان برسد، همه چیز را همین حالا می خواهند!
• سرعت در کارها به دقت ترجیح می دهد و حوصلۀ برگشت به عقب و بازبینی کارهایش را ندارد.
• این کودکان اکثراً دلقک کلاس هستند چون این کار باعث برانگیختگیشان می شود و بدون توجه به پیامدهای کارها و حرفهایشان خطر می کنند.
• این کودکان اهل کار گروهی نیستند.
• به سادگی خشمگین و عصبی می شوند.
• تحمل شکست را ندارند.
• انرژی زیادی دارد و بیش از حد ورجه وررجه می کند.
• دائماً بی قرار است و نمی تواند بی حرکت بماند، این کودکان ممکن است در حالت نشسته پاهایشان را تکان دهند یا روی میز بکوبند و…
• در هر جایی می دود و از سطوح مختلف بالا می رود.
• هیچ گونه علاقه ای به فعالیت های آرام و بی صدا ندارد.
• به‌سادگی هیجان‌زده و برانگیخته می‌شود، به‌سختی آرام می‌گیرد.
• برخی از کودکان کمتر نشانه های فیزیکی این اختلال را نشان می دهند و اصولا نشانه هایی مانند: پرحرفی، یک ریز حرف می زنند و در حرف بزرگترها می پرند، بیش از اندازه اجتماعی می شوند و به راحتی دوست پیدا می کنند.

درمان بیش فعالی

درمانی سریع برای اختلال بیش فعالی وجود ندارد اما علائم آن قابل شناسایی و کنترل می باشند. بهتر است پدر و مادرها برای کمک کردن به خود و فرزندشان در مورد این اختلال اطلاعات بیشتری کسب کنند.

همچنین برنامه تربیتی ویژه ای را متناسب با نیازهای فرزند خود پیش بگیرند. کسی منکر اینکه کنار آمدن با این نوع کودکان کار سختی است نیست اما باید والدین  این را بپذیرند که این کودکان ذاتاً بد نیستند و بدون مصرف دارو و رفتاردرمانی توانایی کنترل خود را ندارند.

تنبیه بدنی برای این نوع کودکان به هیچ وجه پاسخگو نمی باشد و اثرات منفی بسیاری بر جای میگذارد پس والدین باید با محبت با کودکان بیش فعال برخورد کنند. و از مشاوره های یک متخصص خوب اطفال در تهران نیز بهره مند شوند. و چنان چه تشخیص پزشک بر استفاده از دارو بود بر تشخیص وی اعتماد کنید و مطمئن باشید نتایج خوبی حاصل خواهد شد.